زلزله

برادر زاده ام تنها یک سال داشت که راه افتاد و الان که یک ماه از یک سالگی اش می گذرد دویدن را آغاز کرده... به همین مناسبت هر موقع که خانه ما می آید بعد از رفتن اش انگاری زلزله ای آمده و خانه را درنوردیده! تا به حال هم نشده که ببینیم یک دقیقه یک جا بنشیند یا حتی یک جا بماند... هم زمان دوست دارد ده کار را همزمان انجام دهد. مثلا به محض ورود سراغ تلویزیون می رود و همه کنترل ها را در دست می گیرد و کارتون مورد علاقه اش را می بیند. بعد از اینکه شارژ روحی شد، می رود سراغ بقیه چیزها و آنجاست که باید هر چیزی روی میز است از جلوی دستش بر داریم، مواظب باشیم سراغ کابینت های آشپزخانه نرود، سیم برق تلویزیون را از جا در نیاورد، از جایی بالا نرود و در حین همه این کارها باید سرگرم اش هم بکنیم... نمی توانم تصور کنم مادرش چگونه از پس "آرمان" بر می آید...والا...تازگی ها هم قهر کردن را یاد گرفته و اگر چیزی را از دستش بگیریم یا بهش ندیم قهر می کند و در حال نق زدن سراغ چیز دیگه ای می رود.

آخرین بار هم که خانه ما بود و من دیرتر رسیدم دیدم رفته سراغ سنتور و یک عدد مضراب شکسته تحویلم داده :))  با تمام این اوصاف هر وقت نباشد انگار خانه چیزی کم دارد...