روزانهها
همهپیوندها
- چکاوک
- چکاوک جدید
- جوگیریات
- نوشته های قلقل السلطنه
- دنیای دل آرام
- روزهـــــــای یـــــک عمــــر
- نگاه های ِ روزانــــه ی منــــــــ
- یک دل تنگ که دوست داره حرف بزنه
- لرمانتف
- در سایه سار تنهایی
- پرسه چی
- تا جنون فاصله ای نیست از اینجا که منم
- زنبور گاوی
- هدف بزرگ من
- خدا بزرگه!
- برای تو که همیشه ام هستی...
- برای فردای حافظه ام
- یادداشت های یک نیمچه روزنامه نگار
- سرمایه گذاری با 100 هزار تومان
دستهها
جدیدترین یادداشتها
همهبایگانی
تقویم
اردیبهشت 1400| ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
| 1 | 2 | 3 | ||||
| 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
| 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
| 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
آمار : 293028 بازدید
Powered by Blogsky
آتش خجسته
جیوردانو برونو متفکر برجسته ایتالیایی که زنده‌زنده در آتش سوزانده شد اما ققنوس‌وار از خاکسترش برخاست، در جایی گفته است: «گیرم چنین باشد که هرگز به هدف آرزوشده نرسیم، گیرم روح از بسیاری رنج‌ها و کوشش‌هایش نابود شود، همین بس که چنین آتش خجسته‌ای در درونمان افروخته شده است»
برگرفته از کتاب هفته خبر
امیرحسین
شنبه 2 اسفند‌ماه سال 1393 ساعت 21:00
یعنی واقعا مهم نیست که زجر بکشیم. مهم نیست که بدونی هیچ وقت نمی رسی به اون هدف ارزو شده. باید اهمیت نداد و گذاشت این اتیش بسوزونه تیکه ای از وجودت رو و تو فقط خوشحال باشی که هر روز که می گذره بیشتر از قبل شعله ور می شوی وتا ابد این بار و با خودت حمل کنی؟
نه شاید اگه یه سری چیز ها رو همون اول درون خودت خاموش کنی بهتر است تا بگذاری کم کم کل وجودت رو بگیره
این جوری جای کمتری ازش باقی می مونه. کمتر بهت ضربه وارد می شود