افرند کبریت فروش

چهارشنبه بعد از ظهر با بچه ها رفتیم ناهار گرفتیم و قرار شد ناهار را بریم مهمان پذیر بخوریم. طبق معمول با مهمان پذیر از قبل هماهنگ کرده و اتاق رزرو کرده بودم. ناهار را که گرفتیم توی راه مهمان پذیر کلی برای بچه ها از خواب بعد ناهار و خستگی در کردن گفتم و حسابی دلمون را برای سه چهار ساعت استراحت صابون زدیم. ماشین را پارک کردیم کیف و ساک و ... را برداشتیم. وارد مهمان پذیر که شدیم، رسپشن محترمه گفت همه اتاق ها پُره و مهمونامون نرفتن!

قیافه 4 تا دانشجوی خسته ی کوفته ی گرسته با بار و بندیل را در این لحظه متجسم کنید.

.

.

.

.

.

متجسم کردین؟! خب حالا قیافه من را متجسم کنید وقتی راه حل دوستان برای این مشکل، برگشت به خونه هاشون در تهران بود و خب مشخصا این راه حل برای من کاربرد نداشت! نمی دونم شما من را چطور متجسم می کنید اما من فقط در اون لحظه یاد دختر کبریت فروش و سرمای استخوان سوز اونجا بودم...!