دفتر1

دفتر ما سر چهارراه واقع شده. اما این چهار تا راه، چهار تا کوچه هستند که البته همه این چهار تا کوچه تا نا کجا آباد ادامه داره. برای همین همیشه این چهارراه پر تردد و شلوغه. دفتری که من در اون نشستم قبل تر مغازه بوده و حالا با تغییراتی که در اون دادم ( مثل مات کردن شیشه ها یا تغییر دکوراسیون و رنگ و ...) تبدیل شده به یک دفتر کار. یکی از معضلاتی که هر روز با اون رو به رو هستم ، دو بر بودن این دفتره. این دفتر دقیقا دو بر کامل دارد و از این جایی که من نشستم به هر چهار تا کوچه اشراف دارم . این نکته خوبیه می تونه باشه اما از اون طرف معضل بزرگی به حساب میاد. همه اهالی دوست دارن بدونن تو این دفتر چه خبره! از همون دور که به دفتر نزدیک میشن زیر چشمی من را زیر نظر می گیرن اما چون شیشه ها ماته و به دلشون نمی چسبه نزدیک تر میان و با دقت بیشتر حرکات و رفتار شخصی که در آن طرف شیشه های مات، پشت میز نشسته را زیر نظر می گیرند! بعضی وقت ها فکر می کنم آدم فضایی هستم یا اینکه لباسم عیب و ایرادی داره! خودم که میدونم آدم فضایی نیستم برای همین اغلب اوقات همزمان با فردی که از آن سوی شیشه ها به من خیره شده ، من هم به خودم خیره میشوم تا ببینیم آیا واقعا  در من چیز جالبی برای تماشا وجود داره یا نه...اول نگاه می کنم که کفش پوشیدم یا با دمپایی اومدم! بعد جوراب را چک می کنم ، بعد شلوار و زیپ شلوار و دکمه های پیراهن و در آخر سر هم موهایم را چک می کنم. تا حالا که خدا را شکر ایرادی پیدا نکردم!!

دفتر ما چون از سطح زمین کمی بالاتره دور تا دور اون سکو  داره و در کنار درهای ورودی هم پله هست و این سکو ها بهترین مکان است برای استراحت اهالی محل. افرادی که مسن تر هستند برای خستگی در کردن روی ین لبه ها می نشینند و کسانی که خرید کرده اند هم برای تجدید قوا خرید هایشان را مدتی لبه سکو می گذارند . در این مواقع چون می بینند که من با تعجب نگاهشون می کنم سوت زنان افق های دور دست را نظاره گر می شوند!

تا اینجای کار هم قابل تحمل است. اما عده ای هم هستند که سعی می کنن با زور در دفتر را باز کنند و سوال تکراری همیشگی را بپرسند: " آقا اینجا چیه؟!" سعی می کنم با جواب سرراست و سربالا جوابشان را بدهم . " اینجا دفتر شرکته." تا اینجای کار هیچکدام از اهالی متوجه منظور من نمیشوند. عده ای در حالی که مشخص است متوجه منظور من نشده اند میگن آهان و دوباره با زور سعی می کنند در را ببندند. عده ای دیگر هم که معمولا خانم ها هستند می خواهند شجره نامه من را هم در بیاورند. " شرکت چی"، " شما تو شرکت چیکار میکنین" ، "می خواهیم بدونیم کی باید به شما مراجعه کنیم؟!"... این عده از افراد که باز هم می بینند جواب های سربالا مثل " اسم شرکت را روی در زدیم" " شما هیچوقت به ما مراجعه نمی کنید" رو به رو میشن دیگه زحمت بستن در را به خودشان نمی دهند و در حالی که زیر لب چیزی ( شاید دعا!) زمزمه می کنند می روند...