آزاده

همسایه ای داریم که از رزمنده ها و آزاده های جنگ تحمیلی است. برای همین بیشتر ما نه به اسم فامیلی، بلکه به نام "آزاده" می شناسیمش!  این آزاده دو فرزند پسر دارد که یکی از دیگری بدتر و شرتر هستند. از وقتی بچه بودند همیشه صدای گریه شان می آمد و حالا هم که بزرگ تر شده اند هر روز خبر شیرین کاری هایشان میرسد. نمی دانم چه راز و رمزی در میان هست که این دو هر چه از پدرشان می خواهند را به دست می آورند. شاید آزاده هم از دست فرزندانش خسته شده . شاید اینقدر کلافه شده که تا بگویند ف ، میبردشان فرحزاد... مدتی پیش از خانه شان صدای ساز می آمد...معلوم شد که خواسته اند که بروند کلاس موسیقی و آزاده هم مجبور شده هزینه سازها و کلاس موسیقی را بپذیرد. اما مدتی است که این آزاده را شب ها به همراه یک سگ می بینیم! یک روز به مادرم گفته بود که این بلا را بچه ها سر او آوردند و مجبور است هر شب سگ را ببرد گردش. آن هم در محله ای که این چیزها عجیب و غریب است. شاید اگر در محله های بالای شهر این کار را میکرد عجیب نبود اما در این محله و با این ذهنیت که افراد نسبت به او دارند خیلی تو چشم می زند. اوضاع زمانی بدتر می شود که شب ها این سگ در کوچه گربه ببیند ، البته از زیر آن همه پشمی که روی چشم هایش ریخته، یک ربع نیم ساعتی صدای زیر و گوشخراش اش را باید تحمل کنیم.

اما به همین جا هم ختم نمی شود. جدیدا و باز به درخواست پسرهایش که هنوز دوران نوجوانی را سپری می کنند، موتور بزرگ و سنگینی برایشان خریده... امروز نمی دانم کدامشان سوار موتور شده و با سرعت خورده به ماشین یکی از همسایه ها...ماشین دو مدل پایین تر از مدل سال بود اما هیچ خط و خشی نداشت ...دو درب سمت شاگرد کلا درب و داغان شده بود. صاحب ماشین هم که از قضا یکی از آشناهای ماست حسابی کفری شده بود و جر و بحثی بینشان بوجود آمده بود...

بچه های این دوره و زمانه چقدر با ما فرق دارند....یادم هست با این که در توان پدرم بود هیچوقت برای من موتور نخرید تا اینکه خودم بعد از 8 سال رانندگی با ماشین ، موتور خریدم. آن هم از همین عادی های بی سر و صدا که کلاچ هم ندارند!

این اتفاق دقیقا در مورد موسیقی هم رخ داد.