کثیرالسفر

هیچوقت خودم  را جزء افرادی که زیاد سفر می کنند نمی دانستم. سفر می رفتم اما بیشتر مواقع با خانواده بود و اغلب اوقات با برنامه خاصی سفر می رفتیم. به غیر از سفری که خرداد با دوستانم مجردی رفتیم و برای خودمان تعیین نکرده بودیم که کجا بخوابیم و از کجاها بازدید کنیم. در هر حال کسی بودم که هر سال دست کم یکی دو بار سفر می رفتم و با سفر کردن غریبه نبودم.

اما الان شرایط فرق می کند. می دانم که از الان تا حداقل دو سال باید هفته ای بیش از هزار کیلومتر در سفر باشم و خودم را آماده کردم که تنهایی به جاده ها بزنم و همدم شب های کویر شوم. از هفته پیش این سفرها شروع شده و من در اکثر زمان های بیکاریم نقشه در دست دارم و به جاده ها و مسیر ها نگاه می کنم. مثلا نقشه شهر قزوین را حفظ می کنم و سعی می کنم نام های قدیم و جدید خیابان هایش را به خاطر بسپارم یا نقشه تهران را به دنبال بهترین مسیر جا به جایی واکاوی می کنم. چهارشنبه هفته پیش، روز جالبی داشتم . از صبح تا شب در سه استان کشور سوار تاکسی و اتوبوس های شرکت واحد شدم! در نوع خودش و خودم رکورد عجیبی بود.این سفرها گرچه سختی هایی به همراه دارد اما به نوعی واجب و ضروری می دانم. برخورد با مکان ها و آدم ها و موقعیت ها و گویش های متفاوت تجربیات زیادی در اختیارم می گذارد که می تونم بعدها استفاده زیادی از اون ها ببرم.

پی نوشت: در همین راستا آخر هفته ها کامنت ها تاییدی می شود. با عرض پوزش