کرسی اخلاق

 1- ما هنوز که هنوز است یک عدد کرسی داریم. گاهی هوا که خیلی سرد می شود آن را می گذاریم و همه دور آن جمع می شویم و دل به گرمای آن می سپاریم . رفتن زیر کرسی را به این دلیل دوست دارم که گاهی می توانیم به بهانه سرما و کرسی دور هم جمع شویم و دل از دنیای تکنولوژی بکَنیم و لحظه هایی را کنار هم باشیم. قبل تر که اسمارت فون ها نبودند هم زندگی در جریان بوده و اتفاقا صمیمیت ها هم بیشتر بوده. حالا درست که به لطف دنیای مجازی و شبکه های اجتماعی می توان با تعداد افراد بیشتری در ارتباط بود اما این دلیل نمی شود که چشممان را روی همه لذت های زندگی ببندیم....

2 - زمانی که در دبیرستان بودم معلم ها دو بار از کلاس بیرونم کردند. یک بار اول و یک بار هم سوم بودم. جالب بود که هر دو بار هم کلاس شیمی بود. معلم های شیمی اعتقاد داشتند که چون زیاد حرف می زدنم از کلاس بیرونم کردند. ( آدم کم حرف تر از من هم پیدا میشه؟!) بیرون کردن از کلاس یک نوع واکنش معلم ها به بی اخلاقی دانش آموزان است. البته همیشه هم دانش آموزان را بیرون نمی کنند. گاهی بالاترین درجه اجرایی کشور هم ممکن است بیرون شود. بنده خدایی بود که شعارش اصولگرایی و یایبندی به ارزش های اخلاقی بود ، به علت بی اخلاقی محترمانه بیرون شد.

+ از یکشنبه تا حالا لاریجانی را بیشتر از پیش دوست دارم...