آزمایش خفن 2

دیشب سفر بودم. یک سفر ناگهانی و پیش بینی نشده.

در حین سفر خواستم ادای افراد به روز و آنلاین را در بیارم و با گوشی ادامه داستان را بگذارم.

نتیجه کاملا ناامید کننده بود. خواستم اول ِ پست قبلی اضافه کنم که ادامه داستان را فردا شب می گذارم که پست رفت روی هوا. خواستم در پست جدیدی بنویسم که ادامه داستان را بعدا میگم که کلا کار خراب شد.

اما پست  قبل به همراه کامنت هاش موجوده و صحیح و سالمه

اما در مورد داستان

رسیده بودیم به اینجا که با هزار ترس و لرز وارد اتاق وحشت شدم. جایی که با ویلچر ازش خارج شدم...

وقتی داشتم وارد میشدم همان خانمی که همراه ِ بیماران را صدا میزد گفت که عینکم را بردارم و به همراهم بدهم. گفتم نه بابا من می خوام ببینم! گفت نه عزیزم!! بیهوش میشی و کلا چیزی نمی بینی. تازه فهمیده بودم که بیهوشی هم انجام میشه. با نهایت شجاعت و جسارت و حماقت و همه صفت های دیگه ای که به ذهنتون میرسه رفتم داخل. مرد نسبتا جوانی بود که بعد از یک خوش و بش خودش را به عنوان پزشک بیهوشی معرفی کردم. من هم خودم را امیرحسین نویسنده وبلاگ پر مخاطب افرند معرفی کردم. خیلی خیلی خوشحال شد که من را اونجا می دید. قرار شد بعد از انجام عملیات چند تا عکس یادگاری با هم بگیریم.

پزشک بیهوشی به رسم و سنت معمول کارش سر صحبت را با من باز کرد تا از استرس و ترس من کاسته بشه. از سن و رشته تحصیلی و ... پرسید . من چون قبلا هم بیهوش شده بودم استرسی نداشتم . وقتی می خواست سوزن برانول را به دستم بزنه گفت کمی درد داره ( هه هه ! مرد را دردی اگر باشد خوش است!) بار اول موفق نشد و رگ دستم را پیدا نکرد. عذرخواهی کرد و دوباره اقدام کرد. اینبار چند سانت اونطرف تر. باز هم نشد! می گفت رگ دست هات مشخص نیست . گفتم آره همیشه همینطور بوده. مثل اینکه دنبال بهانه ای و دلیلی می گشت که مسئولیت را از سر خودش برداره گفت پس خودت هم قبول داری؟! گفتم خب آره !!

بهش پیشنهاد دادم مچ دست را بی خیال بشه و بیاد از بالاتر و نزدیک آرنج رگ پیدا کنه. این بار شد.  من کلا تعرقم زیاده. اون شب هم چون سه روز بود که غذا نخورده بودم فشارم افتاده بود و عرق کرده بودم. پزشک بیهوشی حسابی ترسیده بود و مرتب دکتر را صدا میزد که این بیمار حالش بده! حالا نوبت من بود که با پزشک بیهوشی صحبت کنم تا از استرس و ترسی که داره کاسته بشه. بهش گفتم خودم زیاد عرق می کنم و نگران نباش. بعد هم شروع کردم به سوال کردن در مورد کارایی دستگاه هایی که کنارم بود...

دکتر هم که اومد همه چیز برای شروع کار مهیا بود. پزشک بیهوشی اجازه گرفت و آمپول را تزریق کرد. فکر کنم بیش تر از 5 ثانیه نگذشت که خوابم برد.

یک ساعت بعد که بیدار شدم کاملا گیج بودم. مست بودم و نمی تونستم درست راه برم. باید با ویلچر بیرون از اتاق می رفتم تا هوشم سر جاش بیاد و بتونم روی پا بند بشم. از اون موقع هیچ چیزی یادم نمیاد. یعنی یادم میاد اما تصاویر مبهم. گویا هذیون هم زیاد می گفتم. فقط امیدوارم جلوی پدر و مادرم سوتی نداده باشم. اون ها که چیزی به روم نمیارن!

خلاصه آزمایش خفن انجام شد. از آزمایش هیچ چیزی نفهمیدم و در تمام طول آزمایش یک خواب راحت رفته بودم.

نتیجه آزمایش خوب بوده. خدا را شکر. میمونه نظر نهایی که تا آخر هفته مشخص میشه