فشن شو

 درِ ورودی آموزشگاه در سمت شرق واقع شده و کلاس اُرف که مخصوص آموزش موسیقی به کودکان است اولین کلاس در سمت چپ است. بعد از آن یک محوطه باز است که با تعدادی صندلی در طرفین مکان مناسبی است تا کسانی که هنوز نوبت کلاسشان نشده در آنجا بنشینند و منتظر بمانند. قبلا فقط یکی دو بار دیگر برای کلاس خودم مجبور شده بودم که جمعه صبح به آموزشگاه بروم و چون کلاس خودم روز دیگری بود مجبور بودم مدتی منتظر بنشینم. برای گذران اوقات انتظار در آموزگاه مجله های زیادی هست مثل زندگی ایده آل و راه و خانواده سبز و .... معمولا کسانی که منتظرند یکی از همین مجله ها را برای خواندن انتخاب می کنند. عده ای هم نت های درسشان را مرور می کنند . ولی من که از قبل احتمال می دادم مجبورم مدتی منتظر بنشینم ، یک مجله سینمایی همراه خودم آوردم بودم اما دریغ از خواندن یک صفحه!

زمانی که می خواستم مقاله ای در مورد آثار تیم برتون را بخوانم درِ آموزشگاه باز میشد و به صورت نا خودآگاه سر من و سر عده دیگری که کنار من نشسته بودند و از یک مرد و دو پسر و دو خانم تشکیل شده بودند بالا می آمد و بی دلیلی و با دلیل نگاه می کردیم ببینیم که چه کسی وارد می شود. این لحظه بهترین قسمت کار بود. در باز می شد و خانمی شیک پوش به همراه فرزندی پنج شش ساله وارد میشد. همان اول کار فرزندش را به مربی کلاس می سپرد و خودش چند قدمی جلو می آمد تا به محوطه برسد و صندلی برای نشستن پیدا کند. این چند قدم پیش آمدن همان و تماشای فشن شویی جذاب برای حضار هم همان. در میان تلالو خورشید صبح گاهی که نور شدیدی به درون آموزشگاه می پاشید و در حالی که چشمان ما از شدت نور اذیت میشد کماکان حاضر نبودیم این صحنه را از دست بدهیم. مادر آن فرزند در میان امواج نورانی خورشید و همراه با اجرای زنده موسیقی که گاهی سنتور بود گاهی تار و سه تار و گاهی پیانو ،کت واک گونه گام بر می داشت و ما حضار هم که سر از مجله بالا آورده بودیم به سرعت از سر تا پای آن خانم را برانداز می کردیم و امتیازی اعطا می کردیم. به لحاظ رودربایستی و کار خلاف عرفی که انجام می دادیم نمیشد امتیاز ها را میانگین بگیریم و مشورت بکنیم و ببینم کدامیک در نهایت برنده می شوند اما خب از دیدگاه من بالاترین امتیاز که هشت بود متعلق به خانم شماره پنج بود که شال و شلواری سفید و به همراه مانتوی سرمه ای کوتاه پوشیده بود و کیف مشکی کوچکی در دست داشت. این زمان ( برانداز کردن ) حدود چهار تا پنج ثانیه بیشتر طول نمی کشید و پس از آن همه مجبور بودیم سرمان را پایین بیندازیم تا خدای ناکرده باعث سوء تفاهم نشویم! بعد از این به مرحله جمع بندی امتیاز ها می رسیدیم . البته من زمانی که خانم محترم می نشست به چشم خواهری نگاه کوتاهی به مانیکور و پدیکور شرکت کننده محترم در فشن شو می انداختم تا امتیازهایم عادلانه تر باشد!!

هنوز چند خط دیگر از مقاله تیم برتون را نخوانده ام که در باز می شود و خانم محترم دیگری وارد می شود. اما اینبار هیئت ژوری که خودم هم یکی از اعضای اصلی آن هستیم به سرعت متوجه میشویم که شرکت کننده جدید شانسی برای قرار گرفتن روی سکو ندارد و احتمالا به دور نهایی مسابقه راه پیدا نمی کند. همه سرها دوباره به سمت مجله ها باز می گردد اما من این بار به صدای مربی کلاس ارف گوش جان می سپارم و از سلام و خوش آمد گویی او به کودک تازه وارد سر ذوق می آیم. متاسفانه بیرون نمی آید که چهره اش را ببینم اما می دانم با همین صدا می توانست به راحتی جزء فینالیست باشد. گر چه استادم را با آن همه ریش و مو می پرستم اما بدم نمی آید که اگر آن خانم مربی، ساز دیگری هم یاد می دهد در کنار این ساز مدتی در محضر ایشان زانوی تلمذ به زمین بزنم و از توانایی های فنی و تکنیکی اش بهره مند شوم.

مقاله مفیدی بود.تیم برتون و جانی دپ با هم فیلم های زیادی ساخته اند!!