بی خیال

فصل جدید لیگ برتر فوتبال این هفته شروع شد. اما شاید با ایمان و با اعتقاد قلبی بتونم بگم هر سال این لیگ پیشرفت که نمی کند هیچ، دو سه پله به عقب برمی گردد. تو این چند ماه اخیر این قدر فوتبال حاشیه داشته که اصل موضوع فراموش شده. از دیدار جنجالی و پر حاشیه نفت و تراکتور در روز آخر فصل قبل بگیر تا همین ماجرای اینکه بین راه آهن و پیکان بالاخره کدوم یک سقوط کردند و کدوم در این لیگ حرفه ای و برتر! باقی ماندند. از چیز دیگه هم که به شدت بدم میاد اینه که وقتی یک تیم با بازیکنانش به لیگ برتر صعود می کنند، امتیاز این تیم به باشگاه دیگه ای فروخته میشه و در نهایت اسم دیگری در رقابت های فصل بعد شنیده می شود. برای همین است که نمی دانم امسال دقیقا چه تیم هایی در لیگ برتر هستند و بین استقلال خوزستان و استقلال اهواز چه فرقی وجود دارد. حتی نمی دانم قلعه نویی و دایی مربی کدام دو تیم شده اند. حتی نمی دانم بازیکنان این فصل استقلال و پیروزی چه کسانی هستند.  این هفته هم شاهکار فدراسیون فوتبال و شخص کفاشیان در امضای قرار دادی را شاهد بودیم که طی آن فدراسیون تعهد کرد که حقی در مورد درآمد پخش فوتبال نداشته باشد...بگذریم. خواستم بگویم که لیگ این هفته شروع شد و من بی خیال دیدن بازی ها شدم. هنر بکنم نیم ساعت تا 45 دقیقه اول برنامه 90 را ببینم...همین...