گوگل آش

 یک سال پیش درسی داشتیم که قرار است آخر این هفته امتحانش را بدهیم. استاد معظم کلا اهل نیامدن بود و هست و برای همین کلاسمان فقط سه چهار جلسه بیشتر تشکیل نشد. منبعی که استاد معرفی کرد، کتابی بود به زبان اصلی که ترجمه ای از آن هنوز چاپ نشده. استاد معظم پیشنهاد داد که هر فصل را یک گروه دو سه نفری ترجمه کند و ارائه بدهد و در انتها استاد همین ترجمه ها را به نام خودش در قالب یک کتاب منتشر کند. ( نقش استاد محترم قابل تامل و تدبر است!) هر گروه فصل خودش را ترجمه کرد و مسلم است که در گروهی که من در آن بودم وظیفه ترجمه بر عهده من بود و دیگر دوستان من را تشویق می کردند.

حالا رسیده ایم به موعد امتحان. کاری نداریم که استاد چیزی درس داد یا نداد... چیزی که الان به شدت جلب توجه می کند ، سختی خواندن متنی است که دوستان ترجمه کرده اند. مثلا یک فصل را سه نفر تقسیم بر سه کرده و هر کدام بخش خود را ترجمه کرده اند و در انتها این قسمت ها را به هم چسبنده اند و تحویل داده اند. و نتیجه آشی شده است که نخود لوبیای آن را یک نفر آماده کرده و رفته بعد دیگری آمده سبزی اضافه کرده و یک همی زده، نفر آخر هم آمده رشته اضافه کرده و این آش را هم زده و رفته و الان ما قرار است این آش را بخوریم...به به...

طی این 5 فصلی که خوانده ام با قلم 15 نفر آشنا شده ام و در هر خط به روح مخترع گوگل ترانسلیت درود ویژه ای فرستاده ام.