امان از دست آقایان

• نشستم پای برنامه نود که ببینم آخر این سونامی فوتبال به کجا می انجامد. همشهری ما که مدیر عامل پرسپولیس بود مهمان برنامه است. با همان لهجه اصیل شروع می کند به پرده برداری از ماجرای های این یک هفته... آقایان را به باد سرزنش و انتقاد می گیرد. در ادامه طرف مقابل هم مهمان تلفنی است و او هم پاسخ می دهد.  بحث به جنگ لفظی و جنجال کشیده می شود... بعد هم دایی به روی آنتن می آید و او هم شعله های این آتش را زیادتر می کند و به پرده دری ادامه می دهد. همه سعی در تبرئه خود و مقصر جلوه دادن دیگران و آقایان دارند. در آخر مایلی کهن هم با برنامه تماس می گیرد و به همه بد و بیراه می گوید. فردوسی پور را کی روشی پور خطاب می کند و به همه می توپد! ( بر وزن توپیدن!) تلویزیون را روی تایمر گذاشته ام و خوابیده ام. همه در حال دعوا بودند که تلویزیون خاموش می شود. نفس راحتی میکشم و می خوابم...

• صبح زود روزنامه را باز می کنم. مقاله دیروزم ، تیتر یک روزنامه شده است. مقاله ای انتقادی نوشته ام و امیدوارم تبعات بعدی نداشته باشد...

• اول هفته که خبر دادند باید بروم دانشگاه، اینترنتی بلیط اتوبوس گرفتم و خوشحال از اینکه به صورت اینترنتی کارم را راه انداخته ام و نیازی نیست برای تهیه بلیط مسافت زیادی تا ترمینال بروم.. زنگ می زنند که جلسه به هفته بعد موکول شده است. به سراغ سایت اینترنتی می روم. نوشته برای استرداد بلیط حتما باید بروم ترمینال... !