اولین نفر

تقریبا یک ماهی بود که پروژه را برای استادم ایمیل کرده بودم و قرار بود ظرف یک هفته جوابش را بدهد. چند روز بعد هم مقاله را فرستادم. مسیج هم زدم که به پیرو پروژه، مقاله هم به ایمیل شما ارسال شد. یک هفته دیگر هم صبر کردم و خبری نشد. شنبه هفته پیش کاسه صبرم لبریز شد و زنگ زدم به استاد. اصلا یادش نبود که کی و کجا چه خبر بوده! فکر کرد هنوز پروژه را نفرستادم. گفت میخواند و جوابم را می دهد.

دوشنبه ظهر بود که حین کارهای روزانه، دیدم ایمیلی از طرف استاد به دستم رسیده و نوشته که کارم مورد تایید است و یک نسخه هارد کپی به دستش برسانم! همیشه به نسخه پرینت شده می گوید هارد کپی! پیش خودم فکر کردم بخواهم بروم تهران و برگردم کلی هزینه روی دوشم خواهد گذاشت و یک روز مرخصی می خواهد و ... برای همین زنگ زدم که اگر بشود نسخه پرینت شده را برایش پست کنم. وقتی زنگ زدم گفت "باید پروژه را بیاری اینجا که من امضا کنم و بعد ببری پیش استاد فلانی. برای همین فردا صبح ساعت 10 قرار". از دفعات قبلی می دونستم که اگر بگویم نه و بماند چند روز دیگر، باز هم قهر می کنه و ناز می کنه و بعدا بیچاره ام میکنه. برای همین گفتم باشه. برگشتم پشت میزم و داشتم فکر می کردم خب باید برای سه شنبه مرخصی رد کنم و بلیط بگیرم و فلان و بهمان که یادم اومد ای واااای...فردا سه شنبه است و روز صفحه بندی روزنامه... هر جور فکر کردم کسی نبود که بتواند به جای من صفحه را ببندد. مجبور شدم دوباره به استاد زنگ بزنم که سه شنبه نمی تونم تهران باشم. بهش برخورد و گفت برای خودت گفتم که کارت زودتر راه بیفته و ... گفتم خب چهارشنبه میام. بادی در صدایش انداخت و گفت "برنامه چهارشنبه من مشخص نیست. فردا ظهر زنگ بزن که ببینم برنامه ام به چه صورته..." خداحافظی کردم و باز هم برگشتم پشت میزم. به فکر کارهای نکرده ام افتادم و اینکه در هر حال باید تا فردا از پروژه پرینت بگیرم و فنرزنی کنم و  آماده باشم که اگر گفت بیا کیفم را روی دوشم بیندازم و راهی ترمینال شوم...

صبح سه شنبه قبل از اینکه سر کار حاضر بشوم رفتم از پروژه پرینت گرفتم. استرس زیادی داشتم. چون هر لحظه ممکن بود بگوید فردا صبح تهران باش...

ظهر شد. دو سه بار زنگ زدم اما در دسترس نبود. شاید وسط جلسه ای بوده. بار چهارم تلفن را جواب داد....

ادامه دارد...