یک زمانی وقتی دوستان از استرس امتحان یا نمره بد استادها حرف میزدن، بهشون میگفتم بی خیال. میگفتم بعدا فقط با خنده به شب های امتحان و نمره ها فکر می کنید و این ها تنها عدد است و بس. وقتی هر کدوم از ما بزرگ میشه و با مشکلات واقعی زندگی رو در رو میشه تازه درک میکنه که مشکل چیه و باید کی استرس داشت. بعد ها که این مشکلات را تجربه کردیم و یاد دوران دانشگاه بیفتیم خنده مون میگیره که هی ...نگران چی بودیم.

 از طرفی هم میگن آدم وقتی در موقعیت قرار بگیره باز هم همون عکس العمل را نشون میده . اما الان رفم سایت دانشگاه را باز کردم و دیدم یکی از استادهایی که به نظر از من کینه به دل داشته نمره ها را رد کرده و به من 14 داده. ایمیل زدم و بهش گفتم این نمره من نیست. می دونم تاثیر نمیده. اگر هم تاثیر بده نمره ام را کمتر میکنه یا اصلا من را پاس نمیکنه. اما در هر حال برام مهم نیست که در آخر چند میده. چیزهای مهم تری هست که بخوام در موردشون فکر کنم