عکسنتور!

حدود شش ماه پیش خواهرم به دنبال یک دوربین حرفه ای بود. اون موقع پول ما حدود 300 هزار تومان کمتر از قیمت دوربینی بود که قصد خریدش را داشتیم. گفتیم تا یک ماه دیگه پول هامون را جمع می کنیم و بعد دوربین را می خریم. دو ماه بعد که پولمون جور شد و قصد خرید دوربین را داشتیم باز هم قیمت دوربین افزایش پیدا کرده بود و مقداری کم داشتیم. این رویه تا چند هفته پیش ادامه داشت. چند هفته پیش یکی از اقوام حواله خرید قسطی دوربین برامون آورد که با اون می تونستیم دوربین را قسطی بخریم. چهارشنبه تصمیم گرفتیم که بالاخره بریم و دوربین  را قسطی بخریم. اما با توجه با جو بازار گفتم اول تماس بگیریم و شرایط خرید قسطی را بپرسیم بهتره. وقتی تماس گرفتیم نمایندگی فروش گفت به خاطر نوسان ارز فروش قسطی نداریم!!

دل دل کردن فایده نداشت. با رایزنی های فراوان وام مختصری از پدر گرفتیم و رفتیم که کار را یکسره کنیم. بعد از سه ساعت گشت و گذار در بازارهای فروش دوربین و چندین کیلومتر پیاده روی بالاخره دوربین مورد نظر را که باز هم قیمتش افزایش پیدا کرده بود خریدیم.

از چهارشنبه شب تا حالا خواهرم هنوز نتونسته دوربینش را درست و حسابی ببیند!  بند دوربین گردن من است و حتی به ترک های دیوار هم از دید هنری نگاه می کنم و همه چیز برایم در قاب دوربین خلاصه می شود.

از این رو و بعد از مدت ها در ادامه مطلب عکس یکی از سنتورهایم که صدایش را بارها شنیده اید به نمایش گداشته ام.