فردا مال ماست

یه مدت بود پست های هر کسی را می خوندم پر بود از نا امیدی. لبریز از رخوت و بی حوصلگی. اما این چند روز پست ها باز هم به دلنشینی سابق شده اند. علیرضا با تمام مشکلاتش همچنان امیدوار و مستحکم گام بر میداره. شبنم پست به شدت دلنشینی نوشت و حال همه مون را خوب کرد. نیلو هم بعد از  غیبت صغرا برگشته و پخته تر از همیشه به زندگی نگاه می کنه. علی شیدا هم با حاشیه های زندگی اش کنار اومده. تلاش هم با هدف به آینده چشم دوخته...دیگر دوستان هم همینطور. شنیدید که میگن اون چیزی که تو را نکشه قوی ترت میکنه. فکر می کنم حال و روز همه ما همین است . هر چه فشار ها و سختی ها بیشتر می شود ما هم قوی تر می شویم و در نهایت انگشتمان را به نشانه فلان به سمت این زندگی می گیریم و نیشخندی تحویلش می دهیم.

بیایید  این 50 روز باقیمانده تا عید را یه کم بیشتر تلاش کنیم و از همین حالا برای سال بعد برنامه ریزی کنیم و امیدوارانه تر به زندگی نگاه کنیم ( به دور از هر گونه شعار و کلیشه و ...). هر کی موافقه بکوبه لایکو ( ببخشید این مورد مربوط به شبکه های مجازی بود!!) هر کسی پایه هست یا علی...

پ ن : برای دوستان بلاگفایی هر کاری می کنم نمی تونم کامنت بگذارم. یا کلا صفحه کامنت را باز نمی کنه یا اینکه کد تایید را نشون نمیده. من نمی دونم سرویس دهنده قحط بوده که رفتید تو بلاگفا وب ساختید؟!

پ ن 2: دوست جدیدم مریم انصاری امیدوارم باز هم بنویسی