روزانهها
همهپیوندها
- چکاوک
- چکاوک جدید
- جوگیریات
- نوشته های قلقل السلطنه
- دنیای دل آرام
- روزهـــــــای یـــــک عمــــر
- نگاه های ِ روزانــــه ی منــــــــ
- یک دل تنگ که دوست داره حرف بزنه
- لرمانتف
- در سایه سار تنهایی
- پرسه چی
- تا جنون فاصله ای نیست از اینجا که منم
- زنبور گاوی
- هدف بزرگ من
- خدا بزرگه!
- برای تو که همیشه ام هستی...
- برای فردای حافظه ام
- یادداشت های یک نیمچه روزنامه نگار
- سرمایه گذاری با 100 هزار تومان
دستهها
جدیدترین یادداشتها
همهبایگانی
تقویم
اردیبهشت 1400| ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
| 1 | 2 | 3 | ||||
| 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
| 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
| 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
فایده دانستن زبان خارجه
.
.
چند ترم آخری که کلاس زبان می رفتم با یکی از بچه های دانشگاه صنعتی هم کلاس بودم. اغلب اوقات با هم سر کلاس و بعد کلاس کل کل داشتیم. از دانشگاهی که می رفت مشخص بود که درس خون و شاید هم کمی تیز هوش باشه!!!خلاصه اینکه همیشه سر نمره پایان ترم شرط می بستیم. ( خداییش عجب اعتماد به نفسی داشتم من) .این دوستم به واسطه شغل پدرش که شرکتی تجارتی داشت و اون هم مدیر فروشش بود ، هر یکی دو ماه یک سفر به دوبی می رفت و خاطراتش را سر کلاس تعریف و دل ما را کلی کباب می کرد.
کلاس زبان ما آخرهای خرداد تمام شد و بیشتر ازطریق شبکه های اجتماعی با بچه در ارتباط بودم ...یک بار وقتی آن لاین بودم پیغام داد که در دوبی گیر کرده و پاسپورتش را گرفته اند. خواست با شماره ای در ایران تماس بگیرم و پیغامی برسانم. آن روز خیلی خوشحال بودم که بالاخره در یکی از این سفر ها به مشکل برخورده . آخه عادلانه نبود ما که هر دو در یک کلاس زبان بودیم و هر دو زبان را به یک سطح رساندیم او فقط سفر خارجه برود و من فقط در فکر ترجمه پیغام های خطای ویندوز باشم!
امشب بعد از مدت ها برای رفع بیکاری سری به همین شبکه اجتماعی زدم بلکه حال و هوایم عوض بشه. داشتم صفحه را بالا پایین می گردم که عکس های جدیدی از همین دوستم دیدم. یکی در کنار دانشگاه ماساچوست ، یکی در حین برف بازی در خیابان های نیویورک ، یکی در کنار مجسمه آزادی و آخری هم رو به روی کاخ سفید...
هیچی دیگه. الان چراغ ها را خاموش کردم تا برم به حال خودم کمی عزاداری کنم!
کاش منم یکی مثل خودم داشتم
هان؟! یعنی چی؟!
ای حسوووووووود.
اینم انصاف نیست تو عزیز دردونه باشی.
اون وقت من عزیز دردونه کی هستم؟!
عــــرق جبین ریخته خ ُ
کجا عرق جبین ریخته!
زشته. با هم دوست باشین. این کارا کار ِ پسرهای بَده.
گفتم که با هم دوستیم اما خب نامردیه اون اونجا و من اینجا
الان متنبه شدی ؟
گفتی زبان و کردی کبابم. فکرم نکن نفهمیدم می خواستی بگی من زبانم خیلی خوبه .
اخ زبان هی وای من
حالا هر چقدر هم زبان من خوب باشه چه فایده ای داره؟!
یعنی کاشذمنم یه دوست مثل خودم داشتم
ااا امیر؟ من این همه هی به علی رضا می گم عزیز دردونه ات اومد و.... خو تو رو می گم دیگه عزیز دردونه ی علی رضایی
خب برادر من کم کاری خودت . من اگه مثل تو زبانم خوب بود هزار تا کار باهاشرمی کردم به غیر از ترجمه اخطار ویندوز
بیا بگو ببینم با زبانت چه کارهایی میکردی؟
ببین دایی مهدی همیشه بهم می گه کسی که زبان انگلیسی تو‌ایران مسلط باشه هیچ وقت رو زمین‌نمی مونه .
اگه زبانم مثل تو این قدر خوب بود تو دار الترجمه کار می کرد . یا به بقیه‌خصوصی درس می دادم.
به غیر از این کار های روتین که می شه باهاش کرد
رشته ات مهندسی دیگه؟ من اگه بودم‌شانسم برای کار تو‌شرکت های چند ملیتی امتحان می‌کردم.
هی وای من... شرکت چند ملیتی
آره این چند تا حسن داره هم از رشته دانشگاهیت داری استفاده می کنی هم از زبانت به غیر از اون تو هم که خیلی به سفر علاقه داری سفر های کاری زیادی برات پیش می آید که هم کاری هم تفریحی.
پس وظیفه شما اینه که در یک شرکت چند ملیتی واسه من کار پیدا کنی
سلام
بفرما دستمال کاغذی.
سلام
ممنون
خوب چرا؟؟..
حسودی؟!!!
پ نه پ خیلی خوشحالم که رفته آمریکا میخوام برم اشک شوق بریزم!!!
عارفه جان به جای پیشنهاد های آنچنانی بیا برو زبانتو خوب کن...زبان فارسیتو....لااقل کمتر غلط بنویسی...
برخلاف بچه های دانشگاه خودمون بچه های صنعتی رو خیلی قبول دارم از لحاظ علمی....برا همینم نوش جووونش...
می تونم سوال کنم به چه دلیلی بچه های صنعتی را قبول داری آیا؟!؟!
آیا ارتباطاتی بوده؟!
اون دیگه تنبلی خودت تلاش کن بشین بگرد.
البته هیچ کدوم مثل من نمی شه. 
تازه می رفتم دوست های مجازی خارجکی هم پیدا می کردم .
عقشم می کشه غلط بنویسم علی رضا خان .
ببین امیر حسودی کنی هیچ کس از بچه های حسود خوش نمی یاد کسی باهات دوست نمی شه ها .
نه....داشتیم تو دوست و فامیل و اینا بچه هایی که صنعتی قبول شدن....بعد اصن کلا بچه هایی بودن که قبل دانشجوی صنعتی شدنشون خیلی حالیشون میشد...بعد دانشگاه هم که دیگه یه باره شدن....یعنی یه بحثایی می شد تو فامیل یادمه کلهم اجمعین توی خم اندر کوچه اش میموندیم طرف تا تهشو رفته بود و رفته بود دور بعدی...کلا بچه های فهیمی اند از نظر علمی...خوب خدائیشم تلاش هم میکنن خیلی
هی هی هی
آخ آخ آخ
من درکت می کنم...
بیا بیا بریم با هم گریه کنیم ...