تشکرانه

تولد را خیلی دوست دارم . بیشتر از آن،  تولد گرفتن را دوست دارم. یک بهانه عالیه که بتونی با دوستانت دور هم جمع بشوید و به شخصی که برایش تولد گرفتید بگویید که به یادش بودید و برایتان عزیز است. برای همین همیشه تاریخ تولد دوستانم را به خاطر میسپارم که ان روز را بهشون تبریک بگم. اگر شد هدیه ای  بدهم و اگر امکانش بود دوستان مشترکمون را هم دعوت می کنم. بقیه هم که می دونند من تاریخ تولد ها را یادم میماند همیشه منتظرند تا من خبر کنم که در این ماه تولد چه کسی است . و به همین خاطر هم معمولا تولد من فراموش میشه!

امسال با همه سال ها فرق داره. امسال سالیست که خیلی ها نه تنها تولدم یادشون بوده بلکه به پیشواز هم رفتند! از چند روز پیش تعدادی از عزیزترین دوستانم که همه هم در این دنیای مجازی هستند چه از طریق مسیج ، چه از طریق کامنت و ایمیل و پست در وبلاگشان،  تولدم را پیشاپیش تبریک گفته اند. تبریک های فیس بوک گرچه دلنشین و محترم است  اما بیشتر به خاطر تقویم فیس بوک است که دیگران یادشان می ماند و تبریک می گویند. اما وقتی کسانی هستند که در این بلاگستان به پیشواز تولدت می آیند یعنی به یادت بودند و این تبریک ارزش و اعتبار خاصی دارد.

امسال مدیون دو دوست عزیز شدم. از علیرضا ، برادر گلم به خاطر این پست،  صمیمانه سپاسگذارم. تعریف هایی که کرده که گر چه اغراق آمیز بوده اما حسابی حال من را از این رو به آن رو کرد.

از شبنم عزیز هم ممنونم که بالاخره و پس از مدت ها انتظار وبلاگ نویسان ، خانه ای ساخت و با این پست بنده را خاکمال و خاکسار خودش کرد. شبنم جان صمیمانه ممنونم. محبتت هرگز فراموش نمی شود

از عارفه عزیر و بابک و دیگر دوستان هم که پیشاپیش به یادم بودند ممنونم. امیدوارم که لایق و سزاوار این همه محبت دوستانم باشم