سه‌شنبه 16 خرداد‌ماه سال 1391 ساعت 18:52
سلام به همه
صدای من را از اصفهان می شنوید
اولین ( که امیدوارم آخری نباشد) سفر مجردی ما به پایان رسید. در این چند روز تعدادی از بکرترین مناظر ایران را دیدم. بوی سبزی و طراوات شمال را با تمام وجود حس کردم. خنکی عبور از میان ابرها چیزی شبیه خواب و رویا بود. بهشت هایی را دیدم که به جرات همه را مجذوب خود می کرد.
این سفر از ساعت 3 صبح روز پنجشنبه آغاز شد. با عبور از تهران و کرج به ابتدای جاده چالوس رسیدیم و دیدم که خیل عظیم مشتاقان ابتدا عازم چالوس هستند و بعد برای تجدید میثاق باز می گردند! بعد از عبور از ترافیک ابتدای جاده چالوس و در دهنه جنوبی تونل کندوان بود که ماشین خراب شد و اولین حادثه مسافرت پیش آمد. در سراشیبی و پیچ 180 درجه ای بود که ماشین خاموش شد و دیگر بالا نرفت. به زحمت خودمان را به اولین گشت امداد خودرو رساندیم و ماشین را تعمیر کردیم. اینجوری بود که هزینه غیر قابل پیش بینی به ما تحمیل شد ما هم که حساس... . اولین مکان نمک آبرود بود که سورتمه سواری را به همه دوستان پیشنهاد می کنم. پس از یک شب خوابیدن در بین نمک آبرود و عباس آباد ، راهی تنکابن و جاده دو هزار و روستای عسل محله شدیم. خود بهشت بود این روستا. البته کسانی که حرفه ای تر بودند به جنگل می زدند و دو شب را در آنجا و ارتفاعات سیالان می ماندند. در راه رفت و برگشت به این روستا از میان ابرها رد می شدیم. ابرهایی که نمه بارانی داشتند و بدون اینکه بارانی ببینیم خیس می شدیم. تجربه عجیبی و دلنشینی بود که تا تجربه نکنید نمی توانید آن حس زیبا را درک کنید. شب دوم در کنار دریا و در شهر رامسر خوابیدیم. دریایی که طوفانی بود. بازدید مجدد از روستای جواهر ده هم لذت بخش بود. شب سوم را در لاهیجان خوابیدیم. روز چهرم سفر به بازدید مجدد از قلعه رودخان و ماسوله طی شد. شب های ماسوله را تا حالا تجربه نکرده بودم. این بار وقتی شب آرام و صبح دلنشین ماسوله را دیدم به حال و روز بومیان آنجا غبطه خوردم. واقعا آنها چه زندگی هایی دارند و ما چه زندگی ای...
روز پنجم روز آخر سفر بود و با توجه به ترافیک جاده ها از صبح مسیر برگشت را در پیش گرفتیم و حدود ساعت نه و نیم دوشنبه شب سفرمان به پایان رسید. غیر از کتری آب جوش ، توتون پیپ و عینک طبی مهدی وسیله دیگری جا نماند!!! اما خدا را شکر گرچه ماشین خراب شد اما سالم رفتیم و برگشتیم. خبری از جریمه های اعصاب خورد کن هم نبود.
+ عکس های این سفر را در ادامه مطلب حتما ببینید
++ در تمامی شب های سفر از مصاحبت با پشه های عزیز لذت کامل بردم و چیزی در حدود دو سه واحد خون از دست دادم!
+++ از صبح روز سوم در گردن و ساعد دست راستم علائمی دیدم که کم کم رشد کردند و الان قسمتی از گردن و دستم حالت عجیبی پیدا کرده اند که امروز فهمیدم عفونت های ویروسی است. خلاصه این سوغاتی من از سفر است . کی بود که سوغاتی می خواست؟
++++ دست تک تک دوستانی که در این مدت چراغ این خانه را روشن نگه داشتند از راه دور و با رعایت شئونات اسلامی می بوسم :)
ادامه مطلب ...
