تونی اسکات
خبر خیلی ساده و بهت آور در سراسر جهان پخش شد. تونی اسکات کارگردان بزرگ و مشهور هالیودی در سن 68 سالگی خودکشی کرد. تونی اسکات که تخصصش در فیلم های هیجانی و تریلر بود امروز با بالا رفتن از فنس های سمت شمالی پل وینست توماس در لس آنجلس پایین پرید و به زندگی خودش خاتمه داد. پلیس لس آنجلس نامه خودکشی اش را در تویوتایش که روی پل پارک شده بود پیدا کرد. او فیلم های معروفی مثل تاپ گان را در کارنامه کاری خود داشت و فیلم های آخرش مثل "توقف ناپذیر" و "پل هام 123 " هم اخیرا از شبکه های سیما پخش شد.
گرچه تونی اسکات شاید برای بعضی ها معروف نباشد اما بردارش رایدلی را تقریبا همه می شناسند . رایدلی فیلم های معروفی مثل "گلادیاتور" و "یک مشت دروغ " ( همانی که گلشیفته فراهانی برای اولین بار با بازی در آن حاشیه ساز شد) ساخته است.
++لینک خبر
در حاشیه
المپیک تمام شد. المپیکی که رسانه های دولتی به جای " المپیک لندن" اسم آن را "المپیک سی ام" یا " المپیک 2012" می نامیدند چون می ترسیدند اگر اسم آن را به صورت کامل ببرند تبلیغی برای استعمار پیر خواهد بود . المپیک تمام شد اما همچنان گزارش های اسماعیل فلاح از لندن ادامه دارد تا ما با خبر شویم با توجه به اتوبوس های دو طبقه ای که نماد شهر لندن است حمل و نقل عمومی در این کشور دچار مشکل است یا مردم این کشور همچنان با بحران مالی که در اروپا و آمریکا وجود دارد دست و پنجه نرم می کنند. المپیک تمام شد در حالی که ما نباید برای مدال گرفتن ورزشکارانمان خوشحال می بودیم و آهنگ هایی در حد نوحه گوش می دادیم ولی حالا که باید در غم از دست رفتن هم وطنانمان به سوگ بشینیم " خنده بازار" را می بینیم. باید چند ثانیه اول هر بازی را از دست می دادیم تا بفهمیم که ایرانسل تنها حامی ورزش ایران در المپیک است. المپیک تمام شد و ما فهمیدیم که نباید صحنه مدال گرفتن ورزشکارنمان را ببینیم چون ممکن است از آن طرف ها خانمی رد شده باشد یا از میان تماشاگران ایرانی احیانا خانمی هم برای تشویق ورزشکارانمان آمده باشد. در بریتانیای استعمارگر که آزادی وجود ندارد خانم هایی که ورزشکاران مدال آور را تا سکوها همراهی می کردند می توانستد حجاب داشته باشند یا نداشته باشند اما در کشور ما که نزدیک به آزادی مطلق هستیم گشت هایی هستند که منتظر این هستند که در هوای گرم پوشش خانمی باب دل آنها نباشد. المپیک در حالی تمام شد که خودِ ما مردم هم به جای خوشحالی از اینکه فلان ورزشکار مدال گرفته نگران این بودیم که مدالش را به چه کسی اهدا می کند و به چه کسی اهدا نمی کند. که اگر به آن شخص خاص اهدا کرد تمام این چهار سال تلاش و پیروزی اش در این میدان را بی ارزش و سخیف جلوه دهیم. المپیک تمام شد و ما یاد نگرفتیم که می شود بزرگترین رویداد ورزشی جهان را در یک شهر برگزار کرد و میزبان ورزشکارنی از 204 کشور جهان بود و هیچ اتفاق خاصی هم برای زندگی روزمره مردم نیفتد. ما یاد گرفته ایم برای اجلاسی که حتی نمی دانیم اسمش به چه معنیست ( اجلاس جنبش عدم تعهد) ، پنج روز پایتختمان را تعطیل می کنیم. حیف که اسماعیل فلاح گزارش هایی از تهران تهیه نمی کند.