خانومم از مدت ها قبل نذر داشت. جمعه این هفته جای همه شما خالی، آش پختیم و بین جمعی از دوستان و فامیل پخش کردیم. اما بخش اعظم این آش، برای بیماران یک آسایشگاه روانی نذر شده بود.

تجربه جدیدی بود. نگهبان های آسایشگاه با مهربانی به استقبالمون اومدن.  از شرایط آسایشگاه گفتند. از اینکه 77 نفر بیمار را در چهار خوابگاه کوچک نگهداری می کنند. 

چند سینی بزرگ نشونمون دادند که پر بود از ظرف های حاوی قرص. ظرف هایی که هر کدام مخصوص یک نفر بود ولی مملو از قرص های رنگارنگ بود

و در انتها، دیدن بیمارانی بود که با مهربانی و روی خوش به استقبالمون اومدن

تجربه جدیدی بود. فکر می کنم هر از چند گاهی باید از این دست تجربه ها داشته باشم...