این قدر برای خودمان عادی شده که فکر می کنیم بخشی از جریان طبیعی زندگیست. اما اگر یک نفر خارج از این جریان باشد، از این همه بی قانونی وحشت می کند. خیلی از ما الان می توانیم به راحتی در خیابان ها رانندگی کنیم اما اگر یک نفر خارجی وارد ایران بشود، عمرا حاضر بشود با ماشین جایی برود. نه چراغ قرمز برایمان مهم است، نه رانندگی بین خطوط، نه پارک دوبل و سوبل نکردن، نه رعایت سرعت مجاز، نه رعایت کوچه و خیابان های یک طرفه و ...

گاهی با موتور وقتی پشت چراغ قرمز می ایستم حس بدی دارم. حس اینکه من هم به عنوان یک موتور سوار نباید پشت چراغ قرمز باشم و گازش را بگیرم تا زودتر کار خودم راه بیفتد.

بوق ماشین ها هم ابزاری برای هشدار دادن نیست، بلکه تنها وسیله ای برای اعتراض و فریادهای الکتریکی است. خودم هم گاهی اوقات از رانندگی در خیابان ها وحشت می کنم.