بعضی وقت ها که یک ساعتی هست پشت میزم نشستم و خسته شدم، میام پشت پنجره دفتر و خیابان را نگاه می کنم. نگاه کردن از بالا به آدم ها همیشه وسوسه انگیز بوده! طبقه زیر همکف، باشگاه بدنسازی است و صبح ها نوبت  خانم ها... همیشه دیدن صحنه عبور این خانم ها از عرض خیابان و به هم ریختن نظم خیابان جالب بوده... یا دیدن مربی مشهور فوتبال که سعی میکرد از جوی آب سریع رد بشه تا به پلیس بگه جریمه اش نکنه و آخر پای گِلی و یک برگ جریمه نصیبش شد. یا دیدن اتوبوس قدیمی که به جای پنجره هایش ورق های آهنی نصب شده و محکومین را به سمت دادگاه میبره...

بعضی وقت ها دوست دارم به آدم ها نگاه کنم... من را یاد زندگی می اندازند...

اگر شما هم چنین حسی دارید و دوست داشتید به اینجا سر بزنید