تقریبا از اواسط هفته گذشته به این طرف، اصلا نمی فهمم روزها چه شکلی سپری می شوند. کارهای زیادی است که باید پشت سر هم و گاهی با هم انجام بدهم و همین باعث شده از لحاظ جسمی کم بیارم. خوشبختانه ورزش به کمک ام آمده و زیاد به مشکل نخوردم.   چهارشنبه هفته پیش هم یک روز استثنایی در زندگی ام بود. استثنایی از آن جهت که از تک تک دقایق اش استفاده کردم. توضیح مفصل و جالبی دارد که سر فرصت عرض می کنم. ( این فرصت هم شاید اواسط هفته آینده پیش آید).

به هر حال این چند روز فقط می تونم هدف های یک ساعته برای خودم در نظر بگیرم. این که تا یک ساعت دیگر چه کاری را تمام کنم یا این که کجا باشم یا این که با چه اشخاصی تماس بگیرم. این هفته تا آخرش سخت سپری می شود ولی خوبی اش این است که سپری می شود...