ای کاش

چند روز پیش یکی از مشتری ها که نمایندگی بیمه دارد، در مورد بیمه عمر میگفت و از این که اگر ماهی 100 هزار تومان بدهم 30 سال دیگر 6.5 میلیارد نصیبم می شود و از این صحبت ها. مسلما هر کسی در این فکر است که امروز کاری بکند که 20، 30 سال دیگر که توان کار کردن ندارد، پشوانه ای در اختیار داشته باشد. مثل همین پرداخت حق بیمه که بعد از بازنشستگی مستمری ماهانه داشته باشیم. احتمالا شما هم در اطراف خود کسانی را می شناسید که به علت عدم آگاهی در زمینه بیمه، در حال حاضر و بعد از 40 سال کار کردن، مستمری بازنشستگی یا حتی پس انداز درست و حسابی ندارند. همه این ها را گفتم که به این قسمت برسم که همیشه یکی از بزرگ ترین دغدغه های من همین مسئله بوده. همیشه در فکر این هستم که الان که توانایی کار کردن دارم خب تا بشود کار می کنم اما ای کاش شرایط به به صورتی باشد که بعد از 50 یا 60 سالگی این دغدغه کم رنگ شده باشد.

چند وقتی است که بازنشستگان ذوب آهن، این غول بزرگ فولاد، مستمری های خود را با تاخیر دریافت می کنند. این همان نکته بد ماجراست. شخصی که 30 سال پای کوره های بلند ذوب آهن کار کرده به این امید بوده که بعد از عمری بتواند زندگی راحتی داشته باشد نه اینکه سه ماه حقوق بازنشستگی خود را نگرفته باشد و کارش از تحصن در خیابان های اصفهان، به تحصن رو به روی مجلس کشیده شود... ای کاش هیچ بنده ای درگیر مادیات نباشد...