اسباب کشی

تا به حال اسباب کشی های زیادی را تجربه کردم. تنها اسباب کشی که برای خودمان بود مربوط به ده سال پیش میشد که می خواستیم خانه را تعمیر کنیم. بعد از آن هم چندین و چند مرتبه در اسباب کشی ها اقوام حضور داشتم. به نظرم جنبه های منفی اسباب کشی بیشتر از جنبه های مثبت اون میشه. جنبه مثبت اون را میشه در دور ریختن وسایل غیر ضروری دونست که مدت ها در انبار و گوشه و کنار خانه گذاشته ایم. از طرف دیگه در حین اسباب کشی خانه تکانی هم انجام میدیم. اما خب دل کندن از محیطی که گاهی سالها و البته بعضی مواقع از ابتدای عمر در اون بودیم خیلی سخت و آزاردهنده است. دل کندن از خاطراتی که با یک خانه داشته ای و حالا باید همه را در همان خانه بگذاری و بروی. خستگی های خانه به خانه شدن هم که جداست.

از اول هفته  درگیر اسباب کشی هستم البته از نوع کاری. از دفتر قبلی جدا شدیم و به یک دفتر بزرگتر و نورگیرتر منتقل شدیم. دو سه روز اول را به بسته بندی وسایل و جمع و جور کردن کارها سپری شد و این چند روز آخر هفته هم به جابه جایی و چیدن مجدد وسایل، کاغدها و زونکن ها و چیدمان دفتر و غیره سپری شده و می شود. نمی خواهم خوشبین باشم. اما شاید یک ماهی دطول بکشد که همه چیز به روال سابق برگردد. اما خب چون به جای بهتر و دفتر بهتری رفتیم می شود خستگی جسمی را در ازای بهبود شرایط روحی تحمل کرد.

مطمئنم شما هم خاطره های زیادی از اسباب کشی دارید. مثل علیرضا که تا به حال طعم اون را چند بار چشیده. حداقل اگر مربوط به خودتان نباشد در اسباب کشی یکی از اقوام شرکت کرده اید. نظر شما در مورد اسباب کشی چیست؟