دلمه ظهر جمعه

بعد از دو، سه سال بحث و جدل و دعوا و کشمکش و حتی دادگاه، بالاخره مالک ساختمان جلویی تصمیم گرفت کار نیمه تمام ساختمانش را تمام کند و به اصطلاح دو طرف ساختمانش را سیمان بزند و سفید کند. برای همین الان چند روزی است که داخل خانه ما داربست زده اند تا این کار نیمه تمام را بالاخره به پایان برسانند. از طرف دیگه همسایه محترم دیگر هم بنا به رسم بدعت گذاری شده، برای عید 13 رجب جشن میگیرد اما خب وقتی این همه هزینه می خواهد بکند قبلش 5 شب هم روضه میگیرد! این ها هم داربست زده اند و چادر روی حیاط خانه شان کشیده اند و بند و بساطی به راه انداخته اند. نتیجه اش این شده که هر سوی خانه ما را که بنگری داربست می بینی...

روز جمعه در خانه نشسته بودیم که مادر نظرم را برای ناهار ظهر جویا شدند که بنده هم بعد از مقداری تامل و با توجه به سبز شدن درخت موی توی حیاط، دلمه را پیشنهاد دادم. مادر به یک شرط موافقت کردند که چیدن برگ مو با خودم باشد. من هم چون دیدم نیاز به آوردن چارپایه نیست و میشود از همین داربست ها بالا رفت قبول کردم.

نمی دانم چه شد که در یک آن حس کردم من هم می توانم مرد عنکبوتی باشم برای همین سعی کردم با یک پرش بلند به روی داربست ها بروم. پرش را انجام دادم و دستم را به داربست ها گرفتم و بالا رفتم و برگ مو را چیدم و دلمه ظهر جمعه را هم نوش جان کردیم ( جای شما خالی البته)... اما چشمتان روز بد نبیند. الان دو روز است که تمام عضلات بدنم کش آمده. اصلا فکر می کنم یک دستم بلندتر از آن یکی شده...والا... آخه من را چه به این کارهای محیرالعقول. راحت باید چهارپایه را می گذاشتم و از آن بالا می رفتم نه اینکه بخوام یک دستی از داربست ها آویزان شوم! باز هم شانس آوردم و بیش از حد در جلد مرد عنکبوتی فرو نرفتم و گرنه خودم را از ارتفاع 3 متری پرت میکردم به این امید که دستم را دراز می کنم و تارهایم به آن داربست رو به رویی می چسبد!