دشت

چهارشنبه هوای اصفهان وحشتناک گرم بود. البته هنوز هم هست. از گرمای هوا حسابی کلافه شده بودم. قرار بود سفری کوتاه برویم و چون هوای اصفهان را به عنوان پیش فرض برای خودم حساب کرده بود فقط لباس های تابستانی و پیراهن های آستین کوتاه با خودم برده بودم. کمتر از دو ساعت رانندگی کردیم و به بام ایران ( به حساب حرف خودشان) سمیرم رسیدم. انگار به کشور دیگری پا گذاشته بودیم. شب بود و نسیم که چه عرض کنم به شدت سوز سرما را حس می کردیم به طوری که تا چند ساعتی بخاری اتاقمان را روشن گذاشته بودیم. حالا من هم این وسط به خودم فحش و بد بیراه می گفتم که چرا برای همچین سفری لباس گرم با خودم نیاورده بودم. هر چقدر بیشتر فکر می کنم می بینم که کشور جالبی داریم. جایی که فقط با دو ساعت رانندگی میشه از گرما و آفتاب سوزان به سرما و برف نوک قله ها رسید. میشه با یک سفر کوتاه ایران چهارفصل را تجربه و درک کرد. جای همگی خالی . هوای عالی ای داشت. 

وقتی به دشت های یاسوج رسیدم و سر سبزی و نشاط را در زمین و مردمانش دیدم ، یک لحظه احساس کردم که چه خوب میشد اگر می تونستم این زندگی پر زحمت و استرس را رها کنم و در عوض یک لبخند از ته دل کشاورزان آنجا را به دست بیارم. یک بیل بگذارم روی دوشم و از این طرف دشت به اون طرف دشت برم و این همه سر سبزی را با گوشت و پوستم و خونم احساس کنم. اما نمیشود. به هزار و یک دلیل... همین باغی که داریم و هفته یک بار بهش سر میزنیم و آبیاریش می کنیم برای هفت پشتم کافیه  

پی نوشت : چقدر خوبه بتونی روی دوستانت حساب باز کنی. رفیقانی که همیشه و در هر مکان کنارت هستند و هوات را دارند. هنوز خاطرات و کامنت های وبم در سفر قبلی از ذهنم پاک نشده بود که یکبار دیگر ممنون لطف دوست عزیزی شدم. شبنم بانوی عزیز برای این 72 ساعت و میزبانی و پاسخ گویی به کامنت ها بی نهایت ازت ممنونم.از همه دوستانی هم که چراغ این خانه را روشن نگاه داشتند و به شبنم بانو کمک کردند ممنونم. ایشالا تو عروسیشون جبران کنم ( به غیر از عارفه!!)  

پی نوشت 2: پشتکارم در این زمینه عالی بود. امروز آزمون های گواهینامه را با موفقیت پشت سر گذاشتم...